Pani Mila Nowacka w notce A on tylko płakał pisze o reakcji swojego znajomego, weterana Powstania'44, na incydent gwizdów i nienawistnych okrzyków podczas uroczystości 68. rocznicy Powstania:
"- Gdybym wiedział, że walczyłem o Polskę gwizdów i podziałów, pewnie dałbym się wtedy zabić.
W oczach miał łzy, mówiąc to."

Też mam niesmak słysząc o tych ekscesach (tylko słysząc, bo mając to na uwadze razem z kilkorgiem przyjaciół omówiliśmy się na Cmentarzu godzinę później).

Pozwole sobie zwrócić Pani uwagę, Pani Milu, że nie można jednak tego skwitować tak prosto, jak zrobiła tu Pani.

Ja przyczynę widzę w hipokryzji czczenia pamięci poległych w Powstaniu przy równoczesnej tolerancji dla głupoty lub korupcyjnej zachłanności grup ludzi trzymających władzę. Od kilku lat próbuję, na przykład, zrozumieć motywację tych co w ostatnich dziesięciu latach powodują konsekwentne zacieranie śladów największej zbrodni niemieckiej podczas Powstania, i chyba największego jednostkowego masowego mordu podczas całej II Wojny Światowej. Zbrodni, o której Polska do dziś jeszcze nie poinformowała cywilizowanego świata.

Ludzie którzy z głupoty zub zachłanności na pieniądze zaplanowali, dokonali transakcji dotyczących gruntu i łamiąc Konstytucję pozwolili zbudować szpetny pawilon handlowy bezpośrednio na istniejących do dziś szczątkach przedmiotów należących do zamordowanych i wprost na spalonych ich prochach do dziś nie zostali jeszcze pociągnięci do odpowiedzialności karnej za złamani Konstytucji R.P. Inicjatywę zbadania tego złamania Konstytucji podjął w 2009 roku Rzecznik Praw Obywatelskich, niestety teraz Jego Urząd zdał się (to jest fakt!) na aktywność blogerów w tej sprawie.

Proszę porównać pieczołowitość Żydów i władze Izraela w trosce o miejsce w Jedwabnem, w którym spalono kilkuset zamordowanych ich rodaków z aktywnością niszczenia miejsca pamięci i zarazem biernym oporem dla skutecznego niszczenia inicjatyw obywatelskich przez ludzi rządzących Warszawą i jej architekturą (zaczynając od biura architektury dyr. Mikosa w PKiN, poprzez władze Warszawy, Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego, do większości radnych dzielnicy Wola włącznie) przy ułatwianiu zacierania śladów zamordowania i kremacji kilkunastu tysięcy Polaków. Dokładnie na istniejących do dziś szczątkach i prochach zamordowanych i skremowanych 5-9 sierpnia 1944 w stosach kilkunastu tysięcy Polaków zaplanowali i pozwolili zbudować ohydny pawilon handlowy i zarazem robią wszystko aby nawet części jego szkaradnych reklam nie zasłonić pomnikiem.

O profanacji tego miejsca pisałem wielokrotnie. Kilka notek jest np. tutaj: lubczasopismo.salon24.pl/wola44

Pani Mila Nowacka zauważa:
"Nigdy ze Staszkiem nie rozmawiam o Powstaniu, bo dla niego i dla mnie to różne perspektywy"
Ciekawe, że podobnie było ze mną. Dywagacji o Powstaniu nie było. Z podobnych powodów jakie w notce wspomniała Pani. Na palcach jednej dłoni mogę policzyć kiedy na temat wydarzeń w Powstaniu rozmawiałem z Rodzicami (a przeżyliśmy na Złotej w samym jego środku całe 63 dni). Ale kiedy już mówili, to były to bardzo znamienne zwierzenia ...

Uroczystości w niedzielę 5. sierpnia

Namawiam do uczestnictwa w uroczystościach i programie historycznym związanym z wydarzeniami w tym miejscu, w które dla uczczenia pamięci kilkunastu tysięcy Polaków zamordowanych tylko przy wiadukcie kolejowym nad ulicą Górczewską włączył się m.in. IPN, Muzeum Historyczne . Obecny będzie prof. Jan Żaryn oraz prof. Jan Zieliński ze szpitala przy Płockiej, w którym 5 sierpnia 1944 żołnierze niemieccy zamordowali dyrekcję, kapelana, personel medyczny i wielką liczbę chorych, który od wielu, wielu lat konsekwentnie, chociaż po cichu ale zarazem po bohatersku zrobił wiele dla należytego uczczenia pamięci tego Miejsca.

Program prelekcji i wykładów

W niedzielę, 5. sierpnia 2012 przy nowym Krzyżu w miejscu zamordowania 12000 Polków.

Pozdrawiam 

Zobacz galerię zdjęć: